Proslava prvoslavnog praznika Pokrova Presvete Bogorodice, obilježena je juče kao slava manastira Karno kod Srebrenice.
Bogorodica i otac Luka okupili Srbadiju sa svih strana proslavljajući ovaj praznik.
Manastir Karno, drevna je zadužbina Nemanjića iz 13. vijeka i posvećen je Pokrovu Presvete Bogorodice a nalazi se nedaleko od Srebrenice.
Prema predanju, na mjestu današnjeg Hrama postojao je manastir koji je porušen prilikom dolaska Osmanlija u ove krajeve.
Izgradnja današnjeg hrama Pokrova Presvete Bogorodice počela je 1893. godine, a završena je 1896. godine.
Osveštao ju je mitropolit Nikolaj (Mandić), stric svetski poznatog srpskog naučnika Nikole Tesle.
Hramu je 1925. godine dograđen zvonik, a zvono je poklonio kralj Aleksandar Karađorđević.
Majstori su bili čuveni neimari iz Osaća, koje je knez Miloš Obrenović pozvao.
Ovaj hram je više puta oštećen i obnavljan.
U Odbrambeno-otadžbinskom ratu 1992. godine Hram je opljačkan i zapaljen, krov je skinut, a sav inventar uništen. Tom prilikom je izgorio i ikonostas sa vrednim ikonama.
Sve su to uradile muslimanske vojne snage iz Srebrenice, zloglasne 28. divizije takozvane Armije BiH pod komandom Nasera Orića.
Obnovljen je i renoviran kako bi se mogao koristiti za bogosluženje 1996. godine.
Obnova manastirskog života započela je dolaskom sadašnjeg igumana arhimandrita Luke (Babića) 2011. godine.
Ovaj manastir, zahvaljujući njegovom neizmernom trudu, posvećenosti i životnoj žrtvi, diže se iz pepela. Za kratko vrijeme, zajedno sa prijateljima Manastira i blagočestivim narodom, otac Luka je sagradio veliki konak, u okviru kojeg je sagradio novu crkvu, i započeo obnovu manastirskog kompleksa.
Takođe, blagoslovom i ličnim zalaganjem tadašnjeg Episkopa zvorničko-tuzlanskog, a danas mitropolita dabrobosanskog gospodina Hrizostoma, na više načina je pomognuta obnova ove velike Svetinje.
Zrađeni su radovi na rekonstrukciji starog Hrama na kojem su prema projektu rekonstrukcije dozidane dvije kupole, renovirana je krovna konstrukcija koja bi trebala biti pokrivena zlatnim limovima, kao i nastavak finih radova u unutrašnjosti Hrama, od malterisanja i ikonopisa.
S obzirom da je Sveti Vladika Nikolaj Velimirović, srpski i svepravoslavni, poreklom iz ovih krajeva Osate, novosagrađeni Hram u manastirskom konaku posvećen je njemu, u slavu Božiju.
Mramor u toj crkvi je lokalni romanski; Ikonostas je rad drvorezbarske radionice Manastira Tvrdoš, iz Stare Hercegovine; polijelej je iz bratske Grčke (Atina), a svete ikone Hrista i Bogorodice u zlatu su iz carske Rusije.
U sklopu konaka nalazi se i manastirska biblioteka, trpezarija i dvadeset soba opremljenih za boravak posetilaca.
Pirg, posvećen Svetom Savi, prvom srpskom arhiepiskopu i prosvetitelju, sagrađen je i u Manastirskoj porti, na kojoj se nalazi letnjikovac sa tremom. Takođe, u okviru manastirskog kompleksa podignuta je spomen-bista svešteniku Bobanu Lazareviću, koji je preminuo 1992. godine; i završeni su radovi na spomen česmi žrtvama sela Karno, te 11 pripadnika policije Republike Srpske koji su poginuli u neposrednoj blizini manastira.
Na lokalitetu Kupres na Crnom Vrhu, nedaleko od manastira, u mjestu Crkvina, nalazio se Hram koji je također porušen tokom najezde Osmanlija.
Danas je to mjesto obilježeno Časnim krstom.
Četiristotinjak metara od te lokacije podignuta je i spomen česma sa ikonom Svetog Save Srpskog - krsnom slavom većine Crnovrščana i zaštitnika sela, posvećena četvorice ubijenih Srba 9. maja 1992. godine od strane muslimana.
Iako je mnogo puta rušen i devastiran, kako u bliskoj prošlosti, tako i kroz čitavu svoju viševekovnu istoriju, ovaj drevni manastir i dalje svjedoči da je jedina prava srpska pravoslavna vjera nepobjediva sila koja jedino može da odoli svom isušivanju a čemu iguman manastira svjedoči kao čvrsta i stamena ličnost i figura.
Kada danas dođete u Karno, osjećate se kao da je komadić raja sišao na zemlju.
Ušuškan u predivnom pejzažu, jezeru Peruća i ljepotama Osata, kao najvažnije tačke Nacionalnog parka "Drina", naš manastir blista.
Dragulj opštine Srebrenica, duhovna oaza i biser prirodnih ljepota ovog kraja.
Posjećuju ga ljudi iz cijelog svijeta, a po nekom nepisanom pravilu uvijek se iznova vraćaju da ponovo prožive taj divni osećaj iskonske radosti, mira, blagostanja, ljubavi i divne dobrodošlice; onaj najdraži osjećaj pripadnosti.. kao kad se vratimo kući, najbližima.
Постави коментар