Napad na selo je počeo u zoru.
- Bio sam kod štale kada je sve počelo, a onda sam krenuo da puzim prema groblju. Selo je zapaljeno i kada sam se kasnije vratio imao sam šta da vidim - rekao je Tomislav Živanović.
- Taj dan nisam bio u selu, a prema saznanjima moje snaje, brat mi je ubijen nedaleko od kuće. Snaha je ranjena i preživjela pukom srećom. Otac je do Fakovića doputovao praktično bos. U selu je nakon napada ostala samo pustoš - rekao je Milan Stanojević.
Fotografija Dobrine Prodanović koja drži lobanju sina Živana, ubijenog u Ratkovićima, obišla je svijet.
- Čak su i tu fotografiju Bošnjaci i stranci predstavili kao da se radi o bošnjačkoj žrtvi, iako je jasno da je u pitanju lobanja Dobrina i njenog sina, koju je prepoznala po zubu koji je uradio. Ratkovići su primjer rada, odnosno nerada Suda i Tužilaštva BiH. Oslobađajuće presude u slučaju Ratković samo su nagrada za ubice - komentariše Branimir Kojić, predsednik Skupštine Republičke organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila.
- Ne verujemo više u zemaljsku pravdu, jer je za srpske žrtve nema, ali je izvesno da pravda Božija postoji. U Ratkovićima su ljudi ubijani na svojim ognjištima, a najviše civila - rekao je Mladen Grujičić, načelnik opštine Srebrenica.
U Ratkovićima je do 1992. godine živjelo skoro 350 Srba, a danas je selo gotovo prazno.
Постави коментар